Ervaringsverhalen

Handmassage- vrijwilligers

Als handmassagevrijwilliger hoor je bijzondere (levens)verhalen, ontmoet je veel verschillende patiënten en kun je echt iets voor hen betekenen. Een aantal vrijwilligers deelt een ervaring die indruk op hen maakte.

'Stil maar, ik ben bij u'

'Een oude vrouw roept om de verpleegkundige en is enorm onrustig. Ze wil dat de dominee langskomt. Ik blijf bij haar, geef haar een handmassage en streel haar door haar haren. Af en toe zeg ik stil maar, ik ben bij u. Het schreeuwen wordt mompelen en het onrustige lijf wordt steeds rustiger. Ze valt rustig in slaap. Ik sluip naar buiten en doe de deur zachtjes dicht. Een knuffel, dat ene zinnetje, de bedankjes of het in slaap vallen. Mooier kan het werk als handmassagevrijwilliger niet zijn.'

'Ze zijn al snel volkomen ontspannen'

'Ik kom regelmatig patiënten tegen die liever niet gemasseerd willen worden omdat ze zo graag willen slapen en het niet lukt. Nadat ik heb uitgelegd wat handmassage voor je kan doen gaan ze dan toch akkoord. Na de eerste hand zijn ze al volkomen ontspannen en na de tweede hand zijn ze diep in slaap. Ik sluip weg om de patiënten niet te wekken. Een uur later slapen ze nog.'

'Openhartige en bijzondere gesprekken'

'Door de intieme setting van de handmassage opent een patiënt vaak zijn hart en kunnen er bijzondere gesprekken plaatsvinden. Zo vertelde iemand in tranen dat het einde nabij was. Hij gaf aan dat hij daar liever niemand mee lastig viel. Al zijn verdriet kwam eruit. En inderdaad, toen de visite binnenkwam toverde hij een grote glimlach op zijn gezicht alsof er niets aan de hand was. Maar bij mij kon hij dat dus even loslaten. Verdrietig, maar hartverwarmend.'

'Het raakt me diep hoe dit mensen helpt'

'Sommige mensen hebben, ondanks een morfinepomp, enorm veel pijn. Dit veroorzaakt stress, waardoor de morfine niet goed werkt. Als een patiënt door mijn handmassage ontspant, voelt hij de pijn wegtrekken. De eerste keer dat ik het meemaakte was erg emotioneel voor me en nog steeds raakt het me diep als ik ervaar hoe mooi ik iemand kan helpen.'

'Je leert veel verschillende mensen kennen'

'Het is zo bijzonder om zoveel verschillende mensen in het Groene Hart Ziekenhuis te leren kennen. Een wat oudere patiënt bleef maar vragen stellen en wilde alles van me weten. Zij vertelde me dat ze het zo interessant vond om te horen hoe andere mensen in het leven staan. Zo leerzaam en van leren blijf je jong. Op haar 92e. Dat was dan weer leerzaam voor mij als vrijwilliger.'

'Na de handmassage bedankt hij mij'

'Op de verpleegafdeling neurologie ligt een man in bed, bont en blauw. Ik geef de man een handmassage en hij start met praten. Zijn hele leven gooit hij eruit. We hebben een mooi en lang gesprek. Na de handmassage bedankt hij mij dat ik hem in zijn waarde heb gelaten. Ik kijk hem aan en ik zeg dat hij een lieve man is en dat hij goed bezig is. Hij krijgt tranen in zijn ogen. Ik geef hem een handkus en wens hem al het geluk toe.'

'Patiënten kunnen alles tegen mij zeggen'

Ik loop een kamer in op de afdeling chirurgie en vraag aan een man die aan een tafel zit bij het raam, of hij een handmassage wil. In eerste instantie zegt hij nee. Ik wens de man een fijne dag en draai me om en doe een paar stappen, ik voel dat ik moet blijven en ik draai me weer om en ga in de stoel tegenover hem zitten. Ik vraag aan hem hoe het met hem gaat. De man begint te praten over van alles, maar eigenlijk zei hij niets. Ik laat hem gaan.

Op het moment dat er een stilte valt, pak ik zijn hand en ik kijk hem aan en vraag hoe het echt met hem gaat. Hij kijkt me aan, het is even stil en begint hard te huilen. Ze zeggen dat ik ermee moet leven!? Maar hoe dan? Ik geef aan dat dat makkelijker is gezegd dan gedaan. Precies zegt hij met tranen in zijn ogen. Ik vraag aan hem waarmee hij moet leven? Natuurlijk hoeft hij dat niet te zeggen als hij dat niet wil. Hij kijkt mij aan en hij rijdt zijn rolstoel achteruit en hij laat zijn net geamputeerde been zien.

Ik kijk hem aan en zeg dat ik het helemaal snap dat zijn hele leven overhoop ligt. Alle toekomstplannen liggen in duigen. Hij wil nu wel een handmassage. We praten samen de hele tijd, althans hij praat en ik luister tijdens de massage. Het mooie is dat patiënten alles tegen mij als vrijwilliger kunnen zeggen, wat ze soms niet tegen hun partner of familie willen vertellen om ze niet ongerust te maken.

Na ons gesprek heb ik de man enkele weken elke keer even opgezocht voor een handmassage en een gesprek. Toen hij naar het revalidatiecentrum ging heb ik een dikke knuffel van hem gekregen.

Lees het verhaal van Coby

''Ruim 20 jaar geleden ben ik begonnen als vrijwilliger in het GHZ. De aanleiding was dat ik een half jaar daarvoor in het ziekenhuis terecht kwam als patiënt.''

Lees haar verhaal