Ervaringsverhaal Jaqueliene Vink

Op het dagbehandelcentrum D2 werken vier vrijwilligers die elk één middag per week aanwezig zijn. Het is een echte ‘doefunctie’. Jaqueliene Vink is een van die vrijwilligers.

”Patiënten komen bij de dagbehandeling nuchter aan, soms begeleid door een partner of andere morele ondersteuning. Ze worden geopereerd en kunnen op de afdeling nog even wat eten en bijkomen totdat de arts aangeeft dat ze naar huis mogen gaan. Jaqueliene: “Ik voorzie patiënten dan van een maaltijd, schenk koffie en thee. Ik haal indien nodig een rolstoel van beneden. Natuurlijk is er altijd tijd voor een praatje met de patiënten. Die aandacht geven aan patiënten is fijn. Ik merk dat het team blij is dat ik er ben. Patiënten krijgen zo extra service en de verpleging kan zich concentreren op hun werk. En als het wat rustiger is bij de patiënten klik ik tussendoor alle drukknoopjes van de schoon aangeleverde operatieschorten alvast dicht en vouw ze op. Ook daar help ik graag mee”.

Er wordt een patiënt in een bed naar een van de acht driepersoonskamers teruggebracht. Jaqueliene loopt erheen. De verpleegkundige had de patiënt al gevraagd of hij wat wilde eten. En dat wil hij: een boterham zonder boter met kaas en koffie met melk. Jaqueliene: “De stemming onder de patiënten die geholpen zijn is vaak en begrijpelijk wat uitgelaten. Er worden dan ook veel biertjes besteld.” Eén patiënt vraagt deze middag om champagne, de ander heeft zin in een frikandel speciaal. Dat is uiteraard allemaal niet aanwezig. Op de broodserveerwagen, een soort rijdende buffetwagen met een koeling staan wel diverse soorten beleg, brood, fruit en vruchtensappen klaar. Voor een patiënt die met zijn arm in een mitella zit, snijdt Jaqueliene de boterhammen alvast in stukjes. Op verzoek zet ze de hoofdsteun van een bed van de patiënt ernaast wat omhoog en neemt ze diens vuile vaat mee. Die gaat naar de eigen keuken op de afdeling waar ze alles in de vaatwasser zet.

Jaqueliene: “Ik heb betaald werk dat ik vooral thuis doe en ik zocht naar vrijwilligerswerk waarin ik meer contact had met mensen. Ik heb een keertje op proef meegelopen en ben nu een van de vaste vrijwilligers op deze afdeling. Ik voel me echt deel van het team, ken alle verpleegkundigen en voel me gewaardeerd. Omdat we elkaar hier goed kennen loopt alles ook op rolletjes, je bent op elkaar ingespeeld.” Op de tafel in de teamkamer ligt voor Jaqueliene ondertussen alweer een stapel blauwe operatieschorten om klaar te maken voor de patiënten van de komende dagen.

Tekst door Yvonne Balvers