Ervaringsverhaal Peter Biesters en Martie van Loon

'Vrijwilliger zijn is het mooiste dat er is'  

Peter vertelt: “Soms zie ik wel eens vanuit mijn ooghoeken iemand kijken en twijfelen. Dan neem ik zelf het heft in handen. Ga erop af en vraag of ze meewillen”. Niet iedereen vraagt immers makkelijk om hulp en dan is het prettig als je het aangeboden krijgt.

In de shuttle zitten de patiënten beschut en er is een laadbak voor rollators en dergelijke. “Het is gewoon leuk om met zo’n karretje rond te rijden” aldus Martie.“Maar vooral”, vult Peter aan “kun je er zijn voor een ander. Vrijwilliger zijn is het mooiste dat er is”. Ze merken de waardering vanuit het ziekenhuis en bij de patiënten die ze vervoeren. Peter zegt dat hij ook echt uitkijkt naar de dagen dat hij dit doet. “Je weet nooit wat er op zo’n dag gaat gebeuren. Je moet op het moment dat iemand in die shuttle stapt heel snel kunnen inschatten hoe iemand zich voelt en aftasten in wat voor stemming mensen zijn. Je hebt mensen die helemaal stil zijn, je hebt gelukkige mensen die bijvoorbeeld net een gezond kind hebben gekregen, mensen die stijf staan van de spanning omdat ze niet weten wat hen mankeert, mensen die net te horen hebben gekregen dat ze dood gaan en dat spontaan vertellen. Je moet snel kunnen schakelen en de situatie nemen zoals ie is. Als je net een vrolijke rit hebt gehad en daarna iemand instapt die heel veel verdriet heeft, kun je die niet met een grapje benaderen.”

Peter en Martie houden bovendien het buitenterrein wat in de gaten. Zetten achtergelaten rolstoelen terug op de plekken waar ze horen. En signaleren verkeerd geparkeerde auto’s. Met gevoel en plezier doen ze hun vrijwilligerswerk in die shuttle op het ziekenhuisterrein.